Bildiğiniz gibi (beni takip edenler ) kızım Aysu yaz boyunca babaannedeydi ramazanı da orada geçirdi. İlk olarak İstanbuldan onu almak ve birkaç gün için eşimin büyüklerini ziyaret etmek için Zonguldak’a gittik. Cuma akşamı iftar sonrası yola çıktık. Sahura oraya yetiştik şükür. Kızım o kadar çok özlemiş ki bizleri yavrum saat 3 olmasına rağmen uyumamış ve bizleri beklemiş. Bir ara kızım nasıl dayandın dediğimizde “babaannem ve dedem uyudular koltukta bende tam uyuyacaktım gittim yüzümü yıkadım öyle uyanık kaldım .Uykum geldikçe yüzümü yıkadım dedi” Yavrum çok özlemiş bizi tabi bizde onu 
Yeri gelmişken her zaman söylediğim şeyi bir daha söylemek istiyorum bir anne çalışmamalı (mecbur değilse) Çalışan annenin çocukları işte bir anneannede bir babaannede büyüyor. Büyüyor ama nasıl büyüyor siz bir anneye bir babaya birde çocuğa sorun hangi özlemlerle büyüyor…
Neyse devam edelim. Kuzumla Zonguldakta 4 gün kadar kaldıktan sonra yola düştük. Ankara da halamın evinde iftar yapıp bir gece kaldıktan sonra rotamızı Konya Mevlanaya çevirdik. Ankaradan Konya yaklaşık 300 km kadar. Makas diye tabir edilen Konya ayırımından sonra 160 km sonra şehir merkezine ulaşmış oluyorsunuz.
Aslında niyetimiz konyada bir gece konaklamak ve doyasıya gezmekti. Şehir merkezine iner inmez Mevlana müzesini gezdik.
Orada dualar edip çıktık. İftar saati geldiğinden Mevlananın karşısında bulunan Mevlana restaurantta iftarımızı yaptıktan sonra karar değiştirip yola çıktık. Konya benim köyüme 200 km uzaklıkta olunca biran önce memleketime köyüme varayım istedim. Gece yarısı köyüme ulaşmıştık.
İnsanın köyü memleketi bir başka oluyor. 4 yıldır gelemediğim köyümün havasını suyunu kokusunu özlemişim. Dalından bol bol meyva yedim tamamen doğal 
bayrama kadar dolu dolu günler geçirdim. Ne zaman sabah oldu ne zaman iftar saati geldi anlamadım. Sanki zaman su gibi akıp gitti. Herkese söz veriyor akşama gelirim diyordum ama nafile zaman yetmiyordu. Bayram sabahı Büyükannem (anneannem) ve büyük babamların evinde annemler ile kalabalık bir bayram kahvaltısı yaptık. Sonrasında büyükbabamı bayramlamaya gelen misafirlere oradada yaptığım Kırmızı erik suyundan ve baklavadan ikram ettim. Gelecek olanlar biraz azalınca bende diğer büyüklerimi ziyaerete gittim. Hala,Amca Teyze derken saat bayağı ilerledi. Ertesi gün de yola çıkıp İstanbula döneceğimiz için herkesi bayramlamak ve son kez görmek için dolaştım neredeyse tüm köyde .
.
Eşimin Ümre arkadaşları Kırşehirde olduklarını biliyordum. Köyüm Kırşehire 60 km olduğunu duyunca eşim onlarıda bir görüp bayramlamak istedi tabi kıramadım onu.
Akşam üstü çıktık yola. Birkaç saat orada kaldıktan sonra eve gelip valiz hazırladım. Gece olmuş 12 ama benim aklım hala teyzemlerde idi. Teyze kızlarımı çok özlemiş ve birkaç saat daha görebilmek istiyordum. Kızımı uyutup eşimden den izin aldım. Siz uyuyun ben dedim ve teyze oğlu gelip beni aldı bol kahkalı birkaç saatten sonra yeniden eve geldim. Bu kadarda detaylı anlatılmaz ki canım demi )
)
Kimbilir belki kaç sene sonra gidebilirim köyüme benim gibi hafızası çok kuvvetli olmayan biri için burada okudukça hatırlarım bakarsınız
İstanbula kalabalığa dönünce sanki tüm enerjim kayboldu. Biraz dinlenip aranıza tekrar birikmiş ve ramazan sofralarımda veremediğim tariflerimle döneceğim. Sevgiyle kalın. Allaha emanet olun.
Facebook dan izlemek için https://www.facebook.com/birdemliksohbet
Facebook grubum içinde https://www.facebook.com/pages/BirDemlikSohbetcom/161718067217119
Twitter için : http://twitter.com/#!/SevillSahin
ne güzel geçirmişsin tatilini ve bayramını
her şey harika görünüyor
Sevgiler.
İnş. birgün beraber toplarız beraber zonguldaga gidelim
öperim seni
Çok öptüm bu arada kızında geldi gözün aydın:)))))
Bu arada kırşehirde çok güzel
birdaha gittiğimde daha uzun kalacağım. sevgiler