Kanamam olduğundan iğne yemiş ve evde doktorumun verdiği tarih olan 4 ocak 2013 ü bekliyordum.
Geçen hafta 26,12,2012 günü sabah kontrol için gittim hastaneye.. Gece boyunca bebeğimin hareketleri çok fazla değildi. Doktoruma göre 36. haftadan sonra içinizde dönme sayısı haricinde 10 defa tekme atması gerekliydi. Fakat hareket etme sayısı 5-6 yı geçmedi.
Sabah 8 de eşimle beraber Surp purgıç Ermeni Hastanesine gittim. Doktorum oradaydı. Hemen Nts yani kalp atışları ve sancıları ölçen alete taktılar beni.
Çıkan sonuçtan doktorum pek hoşnut olmadı. KAnama geçirdiğimde erken doğum olabilir hatta bebek küveze dahi girebilir demişti.
Biraz birşeyler atıştır tekrar NTS yapalım dedi.
Yok tekrar yaptığımızda sonuç yine aynı bir testlik vardı. Hemen ameliyata almalıyız seni dedi. Fakat oradaki hastanenin yoğun bakım ünitesi tam teşekküllü olmadığından beni Yeni bosnada bulunan ve daha önce kızım Aysuyu da doğum yaptığım Özel Nisa Hastanesine yolladı.
Yolda giderken inanılmaz stresliydim. Ya bebeğim küveze girerse ya sorun varsa Allahım ne olur hayırlı et herşeyi deyip durdum.
Hastaneye girdiğimizde Kadın doğum bölümünde Münübe Aydoğan isimli şahane bir dr ile karşılaştım.
Hemen apartopar beni muhayene edip oda nts ye bağladı. Ve sizi hemen ameliyata alabiliriz hazırlanın dedi. Evi annemi aradım. Kontrol için geldiğimizden doğum çantamızı almamıştık. Annemler gelene dek beni sezeryan için hazırladılar.
Şuan bunları yazarken bile o anları tekrar yaşıyorum. Sedyeye koyup asansöre aldıklarında tüm vücudum titriyordu.
hani filmlerde görürsünüz ya sedyede yatan adam yada kadın tavandaki ışıkları sayarak geçer işte aynen öyle oldu. Asansörden inip ameliyathaneye gelene dek.
Ameliyathaneye geldiğimde ameliyat masasına aldılar beni..
Ellerimi ayaklarımı bağladılar işte o an kalpten gideceğimi sandım. Ve son olarak narkoz verip bayıltılar..
Kendime geldiğimde hala ameliyathanedeydim. Ve oksijen tüpü bağlamışlardı. İlk söylediğim bebeğim nasıl oldu..
Binlerce şükürler olsun bebeğim iyi ve küveze gerek kalmamıştı.. O an yaşadığım mutluluğu asla anlatamam..
Allahım ne zor birşeymiş ne büyük bir imtihanmış..
Odaya çıktığımda hemen bebeğimi getirdiler emmeye çalışıyordu. Tıpkı kızım Aysuya benziyordu. Aysuyu anne annesi okula yollamıştı. Akşam 5 gibi babamız gitti aldı geldi. Tabi oda kontrol olduğunu bildiğinden şaşırmıştı. Kardeşini görünce gözlerinin içi güldü..
Çarşamba gecesi sütüm henüz inmediğinden maalesef hastanede mama verildi. Sonraki gün az da olsa geldi. Emmesi için elimden geleni yapıyorum. Hala da tam sütüm inmiş değil.
İlk doğumumdan 8 yıl geçince şimdi kendimi tecrübesizmiş gibi hissediyorum. Ne yağıyordum neler yeyip neler yemiyordum hatırlayamadım.. Her bebek farklı bir maceraymış onu anladım..
Şimdilik benden bizden bu kadar.. İlk fırsatta tekrar yazıp geri döneceğim.
2012 yılı bana çok güzel anlar yaşattı. Dilerim yeni gelen 2013 yılı da hepimiz için önce sağlık sonra mutluluk ve başarı dolu bir yıl olur.
Sevgiyle kalın..
Sevil Görkem Şahin
Twiter ve facebook adreslerinden beni takip edebilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder